Dyr Hieb 39
De Bibl auf Bairisch
1Wann kitzlnd d Stainböck older d Hirschn?

2Und wie lang tragnd s, wann nemend s auf?

3Sö hauchlnd si, und glei dyrhin geet s. Und gworffen habnd s; dös ist s schoon gwösn.

4De Jungen waxnd auf eyn n Hof drausst; ienn vollen Lung habnd s, daa werdnd s starch.

5Wer gibt yn n Wildösl sein Freiheit; wer haat iem seine Fössln gloest?

6I haan iem d Steppn als Dyrhaim göbn; eyn n Salzgras unt, daa kan yr waidn.

7Er lacht grad ob dyr Stat irn Trubl; aynn Treiber haat yr non nie kennt.

8Er suecht de Berg ab um ayn Waidschaft und finddt aau non dönn lösstn Halm.

9Kanst wol önn Büffl haimisch machen? Dönn spann non ein; dös kan was werdn!

10Mainst, däßst n mit aynn Sail kanst menen, und däß yr ackert dir dein Feld?

11Taetst iem vertraun, blooß weil yr starch ist? Liesst wirklich iem dein Arecht tuen?

12Der kaem doch nit aynmaal von n Traidfeld; daa wartetst lang auf s Fueder Garbn!

13Dyr Strauß schlagt froelich mit de Födern. Doch ist yr wie ayn Storch, ayn Falk?

14Nän, der lögt ainfach grad eyn n Sand ein und denkt syr öbby: 'Werd schoon werdn!'

15Wie leicht kännt doch öbbs drübertrampln; wie leicht bricht s auf dös eerstböst Vich!

16Für d Straußn seind de Jungen Fremde; und geend die zgrund, dös ist ien wurst.

17Kain Weisheit haat dyr Herrgot göbn ien; Verstand habnd s aau so guet wie kainn.

18Doch wenn yr plastt, dyr Strauß, dann lacht yr ys Roß aus und dyrzue önn Reiter.

19Ist dös von dir, däß s Pfär so starch ist? Haast du iem d Mang eyn n Hals anhingmacht?

20Laasst du dös springen wie aynn Heuschröck, und roerletzn, däßst di grad firchtst?

21Es zaspt in n Bodm; dann waisst, es taugt iem; es menddt si hinvür schoon auf d Schlacht.

22Si ferchtn kennt dös überhaaupt nit; dös scheuht si nit vor n örgstn Kampf,

23aau wenn de Pfeil in n Köcher schepernd, aau wenn schoon blitznd Spieß und Schwert.

24Es tobt und scharretzt, wirblt Staaub auf, und troedlt schoon: 'Wann blaast denn s Horn?'

25'Hurrä, de Gämps' haisst s, wenn s is hoert dann. Es wittert von dyr Weitn önn Kampf schoon. Nit überhoern kan s d Felh und s Gschrai.

26Ist dös von dir, däß d Falkn plastnd, däß s wissnd: 'Bösser geet s gan Sund.'?

27Haast du dös eingfädmt, däß dyr Adler so hooh fliegt und ganz obnet nistt?

28Er wont auf Fölsn, auf de Zinnenn, an Zänggn, in dyr steihln Wand.

29Von daadl dyrspeht yr sir de Beuttn und blickt yr aushin über s Land.

30De Jungen seind schoon scharf auf Bluetigs; So bald s wo Gfallne geit, daa ist yr."

Job 38
Top of Page
Top of Page