STRONGS NT 5094: τιμιότης

τιμιότης, τιμιότητος, ἡ (τίμιος);

a. properly, preciousness, costliness; an abundance of costly things: Revelation 18:19.

b. metaphorically, worth, excellence: Aristotle, de partt. an. 1, 5 (p. 644b, 32); eth. Nic. 10, 7 at the end (p. 1178a, 1); διαφερουσι τιμιοτητι αἱ ψυχαί καί ἀτιμία ἀλλήλων, de gen. anim. 2, 3 (p. 736b, 31).

τιμιοτητος τιμιότητος timiotetos timiotētos timiótetos timiótētosInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts