STRONGS NT 3935: παρίημι

παρίημι: 2 aorist infinitive παρεῖναι (Luke 11:42 L T Tr WH); perfect passive participle παρειμένος; from Homer down;

1. to let pass; to pass by, neglect (very often in Greek writings from Pindar, Aeschyl, Herodotus down), to disregard, omit: τί, Luke 11:42 (R G ἀφιέναι) (ἁμαρτήματα, to pass oreo, let go unpunished, Sir. 23:2; (τιμωρίαν, Lycurgus, 148, 41)).

2. to relax, loosen, let go (see παρά, IV. 2) (e. g. a bow); perfect passive participle παρειμένος, relaxed, unstrung, weakened, exhausted (Euripides, Plato, Diodorus, Plutarch, others): χεῖρες, Hebrews 12:12; Sir. 2:13 Sir. 25:23, cf. Zephaniah 3:16; Jeremiah 4:31; ἀργοί καί παρείμενοι ἐπί ἀργόν ἀγαθόν, Clement of Rome, 1 Cor. 34, 4 [ET] cf. 1. Cf. παραλύω.

παρείμαι παρειμενας παρειμένας παρειμένη παρειμένους παρειναι παρεῖναι παρείσθωσαν πάρες παρήκαν παρήκουσας παρήσει παριόντας παριόντων παριστάνετε pareimenas pareiménas pareinai pareînaiInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts