3822. palaioó
Thayer's Greek Lexicon
STRONGS NT 3822: παλαιόω

παλαιόω, παλαιῷ: perfect πεπαλαίωκα; passive, present participle παλαιουμενος; future παλαιωθήσομαι; (παλαιός);

a. to make ancient or old, the Sept. for בִּלָּה; passive to become old, to be worn out, the Sept. for בָּלָה, עָתַק: of things worn out by time and use, as βαλάντιον, Luke 12:33; ἱμάτιον, Hebrews 1:11 (cf. Psalm 101:27 (); Deuteronomy 29:5; Joshua 9:19 (); Nehemiah 9:21; Isaiah 50:9; Isaiah 51:6; Sir. 14:17). passive τό παλαιούμενον, that which is becoming old, Hebrews 8:13 (Plato, symp., p. 208 b.; Tim., p. 59 c.).

b. to declare a thing to be old and so about to be abrogated: Hebrews 8:13 (see γηράσκω, at the end).

Forms and Transliterations
επάλαιεν επαλαιώθη επαλαιώθην επαλαιώθησαν επαλαίωσαν επαλαίωσε παλαίειν παλαιουμενα παλαιούμενα παλαιουμένη παλαιουμενον παλαιούμενον παλαιούται παλαιστάς παλαιστής παλαιστού παλαιωθή παλαιωθήσεσθε παλαιωθήσεται παλαιωθησονται παλαιωθήσονται παλαιώμασιν παλαιώματα παλαιών παλαίωσιν παλαιώσουσιν πεπαλαίωκε πεπαλαιωκεν πεπαλαίωκεν πεπαλαιωμένα πεπαλαίωνται palaiothesontai palaiothḗsontai palaiōthēsontai palaiōthḗsontai palaioumena palaioúmena palaioumenon palaioúmenon pepalaioken pepalaiōken pepalaíoken pepalaíōken
Links
Interlinear GreekInterlinear HebrewStrong's NumbersEnglishman's Greek ConcordanceEnglishman's Hebrew ConcordanceParallel Texts
3821
Top of Page
Top of Page