STRONGS NT 2764: κεραμικός

κεραμικός, κεραμικη, κεραμικον (κέραμος);

1. in classical Greek of or belonging to a potter: hence, κεραμικη γῆ, such as a potter uses, Hippocrates; τέχνη, Plato, polit., p. 288 a.

2. in the Bible made of clay, earthen: Revelation 2:27 (Daniel 2:41), for which the Greeks use κεραμεοῦς, κεραμεα, κεραμεουν, and κεραμιος (others κεραμειος), cf. Lob. ad Phryn., p. 147; (Winer's Grammar, 99 (94)).

κεραμικα κεραμικά κεραμικὰ keramika keramikàInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts