STRONGS NT 1587: ἐκλείπω

ἐκλείπω; future ἐκλείψω; 2 aorist ἐξέλιπον;

1. transitive,

a. to leave out, omit, pass by.

b. to leave, quit (a place): τό ζῆν, τόν βίον, to die, 2 Macc. 10:13; 3Macc. 2:23; Sophocles Electr. 1131; Polybius 2, 41, 2, others; Dionysius Halicarnassus 1, 24; Luc. Macrobius, 12; Alciphron 3, 28.

2. intransitive, to fail; i. e. to leave off, cease, stop: τά ἔτη, Hebrews 1:12 from Psalm 101: (cii.) 28 (where for תָּמַם); ἡ πίστις, Luke 22:32; riches, according to the reading ἐκλίπῃ (L text T Tr WH), Luke 16:9 (often so in Greek writings, and the Sept. as Jeremiah 7:28; Jeremiah 28:30 ()). as often in classic Greek from Thucydides down, it is used of the failing or eclipse of the light of the sun and the moon: τοῦ ἡλίου ἐκλιπόντος (WH ἐκλειποντος), the sun having failed (or failing), Luke 23:45 Tdf.; on this (without doubt the true) reading (see especially WHs Appendix, at the passage, and) cf., besides Tdf.s note, Keim, iii. 440 (English translation, 6:173) (Sir. 17:31 (26)). to expire, die; so according to R G L marginal reading ἐκλίπητε in Luke 16:9 (Tobit 14:11; Wis. 5:13; the Sept. for גָּוַע , Genesis 25:8, etc.; Psalm 103:29 (); Lamentations 1:19; for מוּת, Jeremiah 49:17 (), 22. Plato, legg. 6, 759 e.; 9,856 e.; Xenophon, Cyril

εκλείξαι εκλείξει εκλείπει εκλείπειν εκλειπέτω εκλειπέτωσαν εκλείπη εκλείπητε εκλείποι εκλείποιεν εκλείπον εκλείποντα εκλείποντας εκλείποντες εκλειποντος ἐκλείποντος εκλείπουσιν εκλείπω εκλειπών εκλείπων εκλείπωσι εκλείπωσιν εκλείψει εκλείψετε έκλειψιν έκλειψις εκλείψουσι εκλειψουσιν εκλείψουσιν ἐκλείψουσιν εκλείψω εκλελειμμένη εκλελειμμένος εκλελοίπασι εκλελοίπασιν εκλέλοιπε εκλέλοιπεν εκλελοιπότας εκλιπέτω εκλιπέτωσαν εκλιπη εκλίπη ἐκλίπῃ εκλίποι ἐκλιπόντος εκλίπωσί εκλίπωσιν εξέλειξαν εξέλιξε εξέλιπε εξέλιπεν εξελίπομεν εξέλιπον εξελίποσαν ekleipsousin ekleípsousin eklipe eklipē eklípei eklípēi eklipontos eklipóntosInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts