Brown-Driver-Briggs חֹתֵן verbal noun 1. masculine wife's father (Arabic ![]() ![]() 2. feminine wife's mother, only suffix חֹתַנְתּוֺ Deuteronomy 27:23. II. חתן verb denominative only Hithpa`el make oneself a daughter's husband (Late Hebrew Hithpa`el id., Aramaic Ithpa`al id.) — Perfect2masculine plural וְהִתְחַתַּנְתֶּם consecutive Joshua 23:12; Imperfect וַיִּתְחַתֵּן 1 Kings 3:1; 2Chronicles 18:1; 2 masculine תִּתְחַתֵּן Deuteronomy 7:3; 1 Samuel 18:21; Imperative הִתְחַתֵּן 1 Samuel 18:22, הִתְחַתְּנוּ Genesis 34:9; Infinitive הִתְחַתֵּן 1 Samuel 18:23 3t.; — 1 make oneself daughter's husband (son-in-law) to, with בְּ 1 Samuel 18:21,22,23,26,27; with אֶת 1 Kings 3:1; Genesis 34:9 (P); with לְ2Chronicles 18:1, of marriage of Jehoshaphat's son and Ahab's daughter (compare 2 Kings 8:18 2Chronicles 21:6). 2 in General form marriage-alliance with, with בְּ Deuteronomy 7:3; Joshua 23:12 (D), Ezra 9:14. Forms and Transliterations הִתְחַתֵּ֣ן הִתְחַתֵּ֥ן התחתן וְהִֽתְחַתְּנ֖וּ וְהִֽתְחַתַּנְתֶּ֥ם וַיִּתְחַתֵּ֖ן וַיִּתְחַתֵּ֣ן וּ֨לְהִתְחַתֵּ֔ן והתחתנו והתחתנתם ויתחתן ולהתחתן חֹֽתְנ֗וֹ חֹֽתְנוֹ֙ חֹֽתַנְתּ֑וֹ חֹתְנ֑וֹ חֹתְנ֔וֹ חֹתְנ֖וֹ חֹתְנ֣וֹ חֹתֵ֣ן חֹתֵ֥ן חֹתֵ֨ן חֹתֶנְךָ֥ חתן חתנו חתנך חתנתו לְהִתְחַתֵּ֖ן לְחֹ֣תְנ֔וֹ לְחֹתְנ֑וֹ להתחתן לחתנו תִּתְחַתֵּ֥ן תִתְחַתֵּ֖ן תתחתן chotanTo choTen chotenCha choteNo hiṯ·ḥat·tên hitchatTen hiṯḥattên ḥō·ṯan·tōw ḥō·ṯə·nōw ḥō·ṯên ḥō·ṯen·ḵā ḥōṯantōw ḥōṯên ḥōṯenḵā ḥōṯənōw lə·hiṯ·ḥat·tên lə·ḥō·ṯə·nōw leChoteNo lehitchatTen ləhiṯḥattên ləḥōṯənōw tiṯ·ḥat·tên ṯiṯ·ḥat·tên titchatTen tiṯḥattên ṯiṯḥattên ū·lə·hiṯ·ḥat·tên ulehitchatTen ūləhiṯḥattên vaiyitchatTen vehitchattanTem vehitchatteNu way·yiṯ·ḥat·tên wayyiṯḥattên wə·hiṯ·ḥat·tan·tem wə·hiṯ·ḥat·tə·nū wəhiṯḥattantem wəhiṯḥattənūLinks Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts |